hindi ko pa nga pala nablo-blog. mahigip dalawang linggo na akong nasa "transition bay" sa opis. ibig sabihin nun, tapos na ko sa 1 month tech training. 3 buwan kami mamalagi sa deparmentong ito bago sumabak sa "operations"
nagpalit na rin kami ng shift, kung dati e 9pm hanggang 6am kami. ngayong nasa "transition bay" na kami, ang pasok ko na ay 10pm hanggang 7am. isang oras lang naman ang nabago.
sa unang linggo ko sa "transition bay" ginunugol namin ang 5 oras para sa intensive technical training (o isa lang naman review ulit) at yung natira ay tumatanggap na kami ng tawag. opo, nagsisimula ko nang gamitin yung mga nalaman ko sa training. it between those 9 hours is our 1 hr lunch, and 2 15mins break.
ikalawang linggo, mahigit 6 na oras na kaming nakababad sa telepono at tumutulong sa mga american dell users. 2 hours na lamang ang inaalay namin para sa review at iba pang detalye ukol sa polisiya ng opisina.
masasabi kong pinaghalong, tuwa at pagkapraning ang trabaho ko. hindi biro, bukod pa sa puyat ako ay hirap kang makaresolba ng isang problema. lalo't pat hindi ko naman talaga linya ang computers. at una't sapul customer service at inaplayan ko, hindi ko alam kung ano nakita nila sa akin at ginawa akong tech support. iniisip ko na lang, may nakalaan para sa akin dito kaya ako nandito ngayon.
laking tuwa ko na kapag nasusulosyunan ko yung problema ng customer. lalo pa't tuwang-tuwa yung customer dahil sa wakas nawala na ang problema nila. ganun pala ang mga amerikano? masasabing sana'y sila sa mabilisang takbo ng buhay. ayaw na nila pang ipabukas ang pede naman magawa sa ngayon. hindi sila naghahanap ng dada, gusto nila ay kung ano ang iyong magagawa.
ganun man, higit pa rin nangingibabaw tayong mga pinoy, sapagkat ang hindi nila alam e, pinoy ang kausap nila sa kabilang linya at tumutulong sa kanila ... wehehehe
No comments:
Post a Comment