natutuwa naman ako atmay bumisita sa blogsite ko... kina ate arlin, shereen at ka edong. si ate arlin obvious ba ate ko .. nasa dubai siay kasma ng isa ko pang ate. Si shereen cousin na niece ko. (no explanation needed)
Si bob ong ay writer ng tatlong book namely; ABNKKBSNPLAKO, BAKIT BALIGAD MAGBASA NG LIBRO ANG PINOY, ITIM NA LIBRO NI HUDAS at ang huli ay ALAMAT NG GUBAT. Bilib ako sa kanyang magsulat. Parang sinusulat nya lang yung nararamdaman nya. Kainis lang kasi di sya nagpapakilala. Maramin ngang nagsasabi na baka hindi lang isang tao si bob ong. Pero ok lang kasi magada naman talaga ang mga libro niya.
Sinubukan kong magsend ng akin blog sa pamamagitan ng cellphone ko. Pero di nagwork. Malamang may mali na namam akong nagawa. Marami pa talaga akong dapat matutunan sa blog. It will take a lot of time and effort ka nga. Hahah. Kwento ko sana yung experience naming ng ihatid naming si ate elsie sa airport. Biruin nyo ganon pala kahirap dto sa airport ng pinas, mapapamura ka talaga. Nun nasa departure area kami para intayin kung makakalusot yung over baggage nadala ng ate ko (ewan ko ba alam naman nyang 25kilos lang ang allowed pilit nya yung 35kilos na dalahin) gawain talaga ng pinoy , “pipilitin baka makalusot”. Pero nakalusot namn!! Baka naglagay? Di lang yung ang blairwitch experience naming sa airport. habang iniintay.namin yung paglabas ni ate para mgpalam ulit. yung mga tao sa labas nagkakagulo parang may edsa revolution. Tapos yung mga sekyo tinataboy kami mga nagiintay para ba kaming mga langaw na tsinutsupe. Naisip ko bakit hindi sila maglaan ng waiting area kasi most of the people na nagiintay e matatanda pa. Sinagot nga ni nanay yung isang guard:
Nanay: bakit nyo kami pinapaalis, di namn kami titira dito e, may iniintay lang!!!!
Sekyo: E mam, bawal ho ditto…
Nanay: Ok, teka lang masakit kasi ang tuhod ko. (palusot nya baka hindi kami paalisin)
Sekyo: E kung masakit pala ang tuhod nyo .. e bakit sumama pa kayo dito sa airport?
Nak ka naman ng tutsa!!! Gusto ko sanang hawakan sa leeg yung sekyo e sabay sigaw ng “O libre kotong” kaso ala kaming nagawa ayun umalis na lang kami……
Thursday, January 13, 2005
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Blog Archive
- December 2008 (3)
- November 2008 (2)
- August 2008 (4)
- July 2008 (3)
- June 2008 (4)
- May 2008 (3)
- April 2008 (5)
- March 2008 (2)
- August 2007 (5)
- June 2007 (1)
- May 2007 (1)
- April 2007 (1)
- March 2007 (1)
- February 2007 (3)
- December 2006 (2)
- November 2006 (3)
- October 2006 (1)
- August 2006 (2)
- July 2006 (1)
- June 2006 (1)
- May 2006 (1)
- February 2006 (1)
- January 2006 (4)
- December 2005 (8)
- November 2005 (7)
- October 2005 (5)
- September 2005 (5)
- August 2005 (8)
- July 2005 (11)
- June 2005 (16)
- May 2005 (14)
- April 2005 (5)
- March 2005 (7)
- February 2005 (15)
- January 2005 (15)
- December 2004 (1)
- November 2004 (5)
4 comments:
OO nga sa ang hirap dyan s airport s pinas parang kang basura na tinataboy buti p sa ibang bansa parang especial ka.Di ganya sa pinas sa mga turista lang sila mabait.Kaya walang asenso sa atin..okay bye...
tnx xhe sa pagcomment, haha.. .sarap nga kotongan ng mga sekyu sa airport natin e...
mr. anonymous .. tnx for the visit... mas masaya kung magpapakilala ka...
Heller ako ito win! Arlin..hehehe kalimutan ko lagay name ko...
Post a Comment