Malungkot ang mga huling post ko. Ilang buwan na rin ang nakalilipas. Sa tuwing dumadalaw ako kay Nanay. Ngiti at hindi nakabusingot na mukha ang ipinapakita ko sa kanya.Masaya na si Nanay. Sabi nga ng pinsan ko napakaswerte niya kasi tayo kailangan pa natin magdasal nang mataimtim maramdaman lang natin ang diyos. Samantalang si Nanay kasama na niya ang Ama. Magsisilbing anghel at tagabantay na naming magkakapatid si Nanay. Kaya mas nakakatakot gumawa ng katarantaduhan ngayon. Baka lagi siyang nakatingin.
Sa lahat ng bumisita sa blog ko. Maraming salamat sa pagdamay. Di niyo lang alam, pero ang sarap ng pakiramdam sa tuwing binabasa ko yung mga komento ninyo. Sa iyo na hindi nagpakilala. Tama ka! Kaya natin ito.
Babalik na ulit ako sa pagsusulat.....
