isa munang patalastas

its been so long since my last blog. im up on my 2nd week here at "ops". Pumuslit muna ako, ang susubukan kong magsulat ng entry.
Ilan minuto na lang maglologin na ako at kukuha na nang tawag mula sa mga kliyente ng dell.
Nakakamiss na yung mga panahon at oras na wala akong ginagawa kundi ang maging regular visitors ng mga blogger sa loob ng blog world. Naalala ko pa na madalas kong makita ang pangalan ko sa mga comment box ng ibang blogarista at kung hindi ako nagkakamali, marami na rin akong buhay na nakilala, mga taong hindi ko pa nakikilala ng personal ngunit naging bahagi na ng pangaraw-araw kong gawain.
Noon pagdating ko ng bahay o mapaopisina man. excited na excited akong magconnect sa internet, kasi mababasa ko na naman ang mga pakikihamok ng mga naituring ko nang kaibigan ko sa blog world.
Itong entry ko nagyon ay para sa mga naging kasama ko sa ilang buwang kong ginugol sa pagsusulat sa blog ko. Na laging nandiyan, mapawalang kwenta man o meron ang laman ng blog ko. Labis akong natutuwa sa inyong pagbisita at pagkokomento..... nawa'y kayo'y wag magsawa.
At kung pagbibigyan ako ng oras, hayaan nyo't dadalaw ulit ako sa mga site ninyo at makikibalita......